ตลาด forex ประวัติศาสตร์

ตลาด Forex ประวัติศาสตร์ บทความนี้เป็นภาพรวมในวิวัฒนาการของตลาดอัตราแลกเปลี่ยนประวัติศาสตร์ มันเป็นไปตามประวัติศาสตร์ตลาดอัตราแลกเปลี่ยนและรากของการซื้อขายสกุลเงินต่างประเทศจากวันที่มีการแลกเปลี่ยนทองคำผ่านข้อตกลงเบรตตันวูดส์เพื่อการตั้งค่าในปัจจุบัน ระยะเวลาการแลกเปลี่ยนทองและเบรตตันวูดส์ข้อตกลง ข้อตกลงเบรตตันวูดส์ก่อตั้งขึ้นในปี 1944 คงสกุลเงินของประเทศเมื่อเทียบกับดอลลาร์และตั้งค่าเงินดอลลาร์ในอัตรา 35USD ต่อออนซ์ทอง ในปี 1967 ธนาคารชิคาโกปฏิเสธที่จะให้กู้ยืมเงินปอนด์สเตอร์ลิงที่จะเป็นอาจารย์ที่วิทยาลัยโดยใช้ชื่อของมิลตันฟรีดแมนเพราะเขาตั้งใจจะใช้เงินที่จะสั้นสกุลเงินของอังกฤษ การปฏิเสธของธนาคารที่จะให้เงินกู้เป็นผลมาจากข้อตกลงเบรตตันวูดส์ ข้อตกลงนี้จะมุ่งเป้าไปที่การสร้างความมั่นคงการเงินระหว่างประเทศโดยการป้องกันเงินจากการบินทั่วประเทศและเหนี่ยวรั้งการเก็งกำไรในสกุลเงินต่างประเทศ ก่อนที่จะมีเบรตตันวูดส์, มาตรฐานการแลกเปลี่ยนทอง - ที่โดดเด่นระหว่าง 1876 และสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง - ปกครองระบบเศรษฐกิจระหว่างประเทศ ภายใต้การแลกเปลี่ยนทองสกุลเงินที่มีประสบการณ์ยุคใหม่ของความมั่นคงเพราะพวกเขาได้รับการสนับสนุนโดยราคาทองคำ อย่างไรก็ตามมาตรฐานการแลกเปลี่ยนทองคำมีความอ่อนแอของรูปแบบบูมหน้าอก ขณะที่เศรษฐกิจมีความเข้มแข็งก็จะนำเข้าการจัดการที่ดีจนกว่าจะวิ่งลงทองคำสำรองของจำเ​​ป็นในการสนับสนุนสกุลเงินของตน เป็นผลให้ปริมาณเงินจะลดอัตราดอกเบี้ยเพิ่มขึ้นและกิจกรรมทางเศรษฐกิจชะลอตัวไปยังจุดของภาวะเศรษฐกิจถดถอย ในท้ายที่สุดราคาของสินค้าจะกดปุ่มด้านล่างปรากฏที่น่าสนใจไปยังประเทศอื่น ๆ ที่จะวิ่งลงไปในความโกรธซื้อที่ฉีดเศรษฐกิจด้วยทองคำเพิ่มขึ้นจนกว่าจะมีปริมาณเงินของตนขับรถลงของอัตราดอกเบี้ยและฟื้นฟูความมั่งคั่งเข้าสู่เศรษฐกิจ รูปแบบบูมหน้าอกดังกล่าวต่าง ๆ นานาทั่วมาตรฐานทองคำจนกระทั่งสงครามโลกครั้งชั่วคราวหยุดกระแสการค้าและการเคลื่อนไหวของทองคำ ข้อตกลงเบรตตันวูดส์ก่อตั้งขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่สองในการสั่งซื้อเพื่อรักษาเสถียรภาพและควบคุมตลาด Forex ระหว่างประเทศ ประเทศที่เข้าร่วมตกลงที่จะพยายามที่จะรักษาค่าของสกุลเงินของพวกเขาภายในขอบแคบเทียบกับดอลลาร์และอัตราเทียบเท่าทองตามความจำเป็น ค่าเงินดอลลาร์ได้รับตำแหน่งพรีเมี่ยมเป็นสกุลเงินอ้างอิงสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในการปกครองของเศรษฐกิจโลกจากยุโรปไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศไม่ได้รับอนุญาตจาก devaluing สกุลเงินของพวกเขาจะได้รับประโยชน์การค้าต่างประเทศของพวกเขาและได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะลดค่าสกุลเงินของพวกเขาโดยน้อยกว่า 10% ปริมาณที่ดีของการค้า Forex ต่างประเทศนำไปสู่​​การเคลื่อนไหวของเงินทุนขนาดใหญ่ซึ่งถูกสร้างขึ้นโดยการก่อสร้างหลังสงครามระหว่างปี 1950 และการเคลื่อนไหวนี้ destabilized อัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศที่ยอมรับในข้อตกลงเบรตตันวูดส์ 1971 ประกาศละทิ้งของเบรตตันวูดส์ในการที่ค่าเงินดอลลาร์สหรัฐจะไม่สามารถแลกเปลี่ยนเป็นทอง 1973 โดยกองกำลังของอุปสงค์และอุปทานควบคุมสกุลเงินประเทศอุตสาหกรรมที่สำคัญ 'ซึ่งตอนนี้ลอยอย่างอิสระมากขึ้นทั่วประเทศ ราคาถูกลอยในชีวิตประจำวันที่มีปริมาณความเร็วและความผันผวนของราคาทั้งหมดที่เพิ่มขึ้นตลอดปี 1970 และตราสารทางการเงินใหม่กฎระเบียบของตลาดและการเปิดเสรีการค้าโผล่ออกมา การโจมตีของคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีในปี 1980 เร่งจังหวะต่อเนื่องของการขยายตลาดสำหรับการเคลื่อนย้ายเงินทุนข้ามพรมแดนผ่านเอเชียยุโรปและโซนเวลาที่ชาวอเมริกัน การทำธุรกรรมในต่างประเทศเพิ่มขึ้นจากอัตราแลกเปลี่ยนอย่างหนาแน่นจากเกือบ $ 70000000000 วันในปี 1980 ให้มากขึ้นกว่า $ 1500000000000 วันสองทศวรรษต่อมา การระเบิดของตลาดยูโร การพัฒนาอย่างรวดเร็วของตลาดยูโรดอลลาร์ที่สกุลเงินดอลลาร์สหรัฐจะฝากในธนาคารนอกสหรัฐอเมริกาเป็นกลไกสำคัญในการเร่งการซื้อขาย ในทำนองเดียวกันตลาดยูโรเป็นผู้ที่สินทรัพย์จะฝากสกุลเงินนอกของแหล่งกำเนิด ตลาด Eurodollar แรกที่เข้ามาอยู่ในปี 1950 เมื่อรายได้จากน้ำมันของสหภาพโซเวียต - ทั้งหมดในสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐ - ถูกฝากไว้นอกสหรัฐในความหวาดกลัวจากการถูกแช่แข็งจากหน่วยงานกำกับดูแลของสหรัฐ ที่ก่อให้เกิดการสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ในต่างประเทศดอลลาร์นอกการควบคุมของเจ้าหน้าที่สหรัฐ รัฐบาลสหรัฐกำหนดกฎหมายเพื่อ จำกัด การให้กู้ยืมเงินดอลลาร์กับชาวต่างชาติ ตลาดยูโรเป็นที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะพวกเขามีกฎระเบียบที่น้อยและเสนออัตราผลตอบแทนที่สูงขึ้น ตั้งแต่ปลายปี 1980 เป็นต้นไป บริษัท สหรัฐเริ่มที่จะกู้ยืมเงินในต่างประเทศ, การหาตลาดยูโรเป็นสถานที่ที่ได้เปรียบสำหรับการถือครองสภาพคล่องส่วนเกินให้เงินกู้ยืมระยะสั้นและการนำเข้าและการส่งออกการจัดหาเงินทุน ลอนดอนและยังคงเป็นตลาดหลักในต่างประเทศ ในช่วงปี 1980 มันก็กลายเป็นศูนย์กลางที่สำคัญในตลาดยูโรดอลลาร์เมื่อธนาคารอังกฤษเริ่มให้กู้ยืมเงินดอลลาร์เป็นทางเลือกให้ปอนด์เพื่อที่จะรักษาความเป็นผู้นำในการเงินทั่วโลก ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ของกรุงลอนดอนที่สะดวก (การดำเนินงานในช่วงตลาดเอเชียและอเมริกัน) นอกจากนี้ยังเป็นเครื่องมือในการรักษาอำนาจของตนในตลาดยูโร